رویکرد جدید نیما به طبیعت

تقریباً از صد و هشتاد و پنج عنوان شعر در کلّیّات اشعار نیما، دو سوم آنها مستقیماً از طبیعت الهام گرفته شده است. بنابراین طبیعت را باید آیینه تمام نمای روحیّات و ذهنیّات و تفکّرات او دانست. از میان سه نوع طبیعت گرایی توصیفی، تقلیدی و تألیفی (تأویلی) ، رویکرد نیما به طبیعت از نوع تألیفی می باشد. در این نوع از طبیعت گرایی، شاعر با طبیعت همراه است؛ خواه به صورت تألیفی، یعنی دوست بودن و الفت داشتن با طبیعت و خواه به صورت تأویلی، یعنی تأویل و تفسیر کردن آن. از این رو می توان نیما را شاعری دانست که آنچنان با طبیعت آمیخته است که خود را از آن جدا تصوّر نمی کند.